Nog ruim een maand en langzaam maar zeker nemen onze voorbereidingen vorm aan. Bas is al op en neer geweest om het een en ander in Tanzania te regelen, maar ook hier zijn we aan het inpakken geslagen. En dan besef je opeens dat er toch wel héél veel spullen mee moeten. Om er in Afrika ongetwijfeld weer achter te komen dat veel van die spullen eigenlijk overbodige luxe zijn en je met heel weinig ook gelukkig kunt zijn.

De hoop op nog wat sneeuw en ijs vóór ons vertrek heb ik inmiddels opgegeven. Maar nu de lente al aardig dichtbij lijkt te komen, zal de overgang naar tropische temperaturen ook minder groot zijn. En in ieder geval kunnen we ons troosten met het vooruitzicht dat we binnenkort dagelijks op een besneeuwde bergtop mogen uitkijken!

Maar er zijn nog meer drastische verschillen, waarvan ik me steeds meer bewust ben naar mate ons vertrek nadert. Geen strak geasfalteerde wegen tot in de verste uithoeken meer. Geen vanzelfsprekendheid van 24 uur per dag elektriciteit, (warm) water en internet meer. Niet meer wandelen in de bossen met hond (en kind). Maar tegelijkertijd kijk ik ook uit naar de dingen die dit allemaal meer dan goed zullen maken. Waaronder de eeuwig besneeuwde bergtop van de Kilimanjaro!