Ethiopian spices

Het eerste half uur heeft hij geen oog voor wat er om hem heen gebeurt. Zijn maag is weer gevuld, hij heeft gedronken en nu neemt het werk dat voor hem ligt hem volledig in beslag.

En dan is hij klaar. Tevreden kijkt hij naar het resultaat; alle puzzelstukjes liggen op hun plaats. Met één blik laat hij ons weten wat hij wil. Zodra zijn voeten de grond raken is hij weg. Eerst de directe omgeving verkennen. Nieuwsgierig loopt hij rond en neemt alles goed in zich op. Dan valt zijn oog op een van de serveersters. Ze maken oogcontact. Ze lacht. Enigszins op zijn hoede blijft hij nog even staan. Maar dan besluit hij toch zijn kans te wagen en loopt voorzichtig op haar af…

En niet zonder succes. Eerst geven ze elkaar nog wat aftastend de hand, Maar al snel is het ijs gebroken en pakt ze hem op. Ze blijkt gevoelig te zijn voor zijn glimlach, welke hij haar dan ook veelvuldig toewerpt. Een glimlach die al snel overgaat in een uitbundige schaterlach wanneer ze hem speels de lucht in zwaait.

Inmiddels hebben zich twee andere serveersters bij hen gevoegd, die net zo gecharmeerd van hem lijken te zijn. Geen van hen heeft nog oog voor de omgeving, of de ongeduldige gasten die tevergeefs aan hun tafeltje hun aandacht proberen te trekken. En ook hij weet niet van ophouden.

Maar dan is het toch tijd om afscheid te nemen. We nemen Julian bij zijn hand en na de belofte dat we snel weer terug komen, verlaten we het Ethiopisch restaurant. Julian heeft weer een avond van zijn leven gehad!