Na er letterlijk en figuurlijk even tussenuit te zijn geweest, zijn we weer terug. Terug in Tanzania, terug op de farm. En terug op deze blog!
Het jaar 2014 was zonder meer al een bewogen jaar geweest, waarin we weer naar Afrika emigreerden en later van Arusha town naar de farm verhuisden. Maar ook 2015 stond in het teken van veranderingen. Zoals de meesten van jullie weten is nog net op de valreep van het jaar een lief klein meisje geboren. In Nederland welteverstaan, want de medische zorg in Arusha laat behoorlijk te wensen over. Zelfs de standaardcontrole’s tijdens de zwangerschap vergden zoveel tijd, moeite en geduld dat het voor de baby’s gezondheid bijna beter was om ze maar achterwege te laten. Scheelde een hoop stress en (te) hoge bloeddruk!
Dus zijn Julian en ik begin november terug naar Nederland gegaan om hier vier maanden te ‘overwinteren’. Qua timing had het idealer gekund want dit is juist de zomer in Tanzania. Daar kregen we echter wel veel leuke dingen voor terug: Sinterklaas, Kerstmis en Carnaval natuurlijk. Het was nog mooier geweest als de winter ook voor een dik pak sneeuw had gezorgd maar ja, je kunt niet alles hebben.
Op 30 december is Lisan geboren, gezond en wel. Háár timing had daarentegen niet beter gekund; amper 12 uur nadat haar vader voet op Nederlandse bodem had gezet kwam zij ter wereld. Julian heeft vanaf het begin zijn rol als grote broer heel serieus genomen. Hij helpt haar mee in bad doen, ‘leest’ voor terwijl ze in de box ligt en overlaadt haar met kusjes.
En nu, na ruim twee maanden sinds de geboorte, zijn we weer terug. Met z’n viertjes. Of Lisan het doorheeft dat ze zich in een compleet ander werelddeel bevindt betwijfel ik want ze past zich moeiteloos aan. Terwijl ik de eerste dagen behoorlijk aan de overgang naar de tropische temperaturen moest wennen, lijkt zij geen last te hebben van de warmte. Ook Julian heeft zonder problemen zijn oude leventje weer opgepakt, gaat met goede zin naar school en rent als een jonge hond op zijn blote voeten in de tuin rond. Wat is het heerlijk om weer zo vrij buiten te kunnen leven, zonder de kinderen dik in te hoeven pakken! En hoewel we de familie in Nederland zeker missen, genieten we weer met volle teugen van ons leven in Afrika.
Geef een antwoord