Ondanks dat de vakantie bijna voor de deur staat, besloten we vorig weekend er toch nog even tussenuit te gaan. Lisan is nog nooit in Lake Manyara National Park geweest, dus reden genoeg om een korte safari naar dit park te plannen!
We arriveren tegen lunch bij Serena Lake Manyara Lodge en brengen de middag door aan het zwembad. Wát een plek! Van alle lodges waar we ooit geweest zijn, heeft dit zwembad wel één van de meest bijzondere uitzichten. Behalve ons gezinnetje, en het personeel, is er niemand. Want dat is het geluk dat we hebben; de meeste safarigangers hebben zo’n vol programma dat ze amper van dit soort prachtige lodges kunnen genieten. Ze arriveren voor lunch (het zoveelste buffet of 3-gangenmenu), hebben nog net even de tijd om hun spullen naar de kamer te brengen en een foto te maken van het uitzicht, en moeten dan al weer klaar staan voor de volgende activiteit.
In plaats van een gehaaste foto mogen wij urenlang het magnifieke uitzicht in ons opnemen: de vlaktes, het rozig getinte meer, het nabijgelegen dorpje Mto wa Mbu, afgescheiden door de steile hellingen van de Rift Valley. Niemand die op ons wacht, niemand voor wie we de tijd in de gaten moeten houden. We hoeven helemaal niets…
Maar we gaan wél! Zondagochtend, na het ontbijt, rijden we het park in. Want terug naar huis gaan zonder dieren te hebben gezien, gaat er bij Julian niet in! Gedurende deze paar uur blijven we in het noordelijke, en meest bezochte, gedeelte van het park. De vlaktes bij Lake Manyara zijn gevuld met zebra’s, gnoes en buffels. Hier en daar zien we een giraf, dan weer een familie olifanten verscholen tussen het struikgewas.
De befaamde “Hippo Pool” laten we dit keer voor wat het is. De pool heeft zich momenteel zo uitgebreid dat de safariauto’s al ver voor het houten platform het water moeten doorsteken, waar verschillende chauffeurs nogal moeite mee blijken te hebben. Een kudde zebra’s en gnoes laten zich er echter niet door afschrikken en banen dapper hun weg door het diepe water naar het groene gras op het vasteland…
Opmerkelijk genoeg is van de extreme droogte, waar onder andere Kenia door getroffen wordt, hier niets van te merken. Hoewel de wegen in Lake Manyara normaal gesproken in perfecte staat verkeren, heeft de regenval van de afgelopen maand duidelijk veel schade aangericht.
Rivieren zijn zichtbaar buiten hun oevers getreden, bomen liggen ontworteld langs het pad en sommige stukken lijken tot voor kort helemaal onbegaanbaar te zijn geweest. Maar met het einde van het regenseizoen in zicht zal het meer zich gestaag weer terugtrekken en zullen de tracks ongetwijfeld snel weer gerepareerd worden.
En staat de opening van een nieuwe attractie op de agenda! Een perfect excuus voor ons om over enkele maanden dit tripje te herhalen. Benieuwd? Check dan alvast deze link… Durf jij het aan?
Ja, een prachtige lodge is dit. Daar hebben wij ook gezeten. Gelukkig met een dagje vrije tijd, zodat we nog konden genieten aan dit heerlijke zwembad. En Lake Manyara is lekker dichtbij 🙂
Hoi Vincent, leuk dat je hier ook hebt overnacht. Het is inderdaad erg jammer als je hier niet een middagje van het uitzicht kunt genieten!