Daar zit hij dan. Een dapper jongetje in zijn zwembroek aan de rand van het schoolzwembad. Lachend met de andere kinderen uit zijn klas. Maar nog altijd bang voor water in zijn ogen.
Met de start van het nieuwe schooljaar zijn ook de eerste zwemlessen voor Julian begonnen. Het is een grote stap voor zo’n kleine jongen. En hoewel hij nog een beetje aan de jonge kant is (in Nederland is het meestal vanaf een jaar of 5?) vind ik het eigenlijk wel een geruststellende gedachte met al die zwembaden hier in de omgeving. In onze tuin staat er nog een stevig hek omheen, maar het merendeel is niet zo childproof. Wat dat betreft kan hij er niet vroeg genoeg mee beginnen.
Het diepe
Dus zit ik nu wekelijks trouw aan de kant van het zwembad toe te kijken hoe Julian en een paar klasgenootjes in het water ligt te spartelen. Met veel ontzag voor de zwemjuf overigens. Het zal al niet gemakkelijk zijn om de neuzen van 5 kleuters dezelfde kant op te laten wijzen, laat staan dat die neuzen ook nog onder water verdwijnen als je even niet oplet!
Behalve de jonge leeftijd merk ik dat er nog wel meer verschillen zijn met de Nederlandse zwemlessen. In ieder geval uit mijn tijd. Ik kan me herinneren dat ik zelf een tijd lang in het kikkerbadje stuntelde, alvorens ik naar ‘het diepe’ mocht. Bovendien kreeg ik van die gekleurde kurken om, zodat ik niet in een onbewaakt ogenblik toch naar de bodem zou zinken. Het zwembad van de school kent echter geen ondiep gedeelte. En aan zwembandjes of drijfpakjes doet men ook niet. Het is letterlijk een sprong in het diepe.
Daarnaast moet je ook niet te koukleumig aangelegd zijn. In deze tropische omgeving is geen binnenzwembad te vinden – al zou het voor onze wintermaanden geen overbodige luxe zijn! De kinderen gaan zwemmen met weer of geen weer. Gelukkig lopen de middagtemperaturen tegenwoordig op tot een graad of 27 en wordt het water hierdoor nog enigszins opgewarmd. Desalniettemin kan de zon niet voorkomen dat er aan het einde van de les vijf bibberende lijfjes aan de rand van het zwembad zitten.
Kopje onder
Naast de verschillen is de manier van lesgeven heel vergelijkbaar met hoe het tegenwoordig in Nederland gaat. De kinderen leren spelenderwijs hoe ze zich in het water moeten laten zakken, oefenen de beenslag voor het crawlen en leren te drijven. Ook mogen ze van de kant in het water springen en natuurlijk kopje onder gaan. Zeker met dat laatste heeft Julian nogal moeite. Vooralsnog heeft hij zijn haar droog weten te houden tijdens de zwemlessen, wat op zich ook al een knappe prestatie is! Maar ondanks zijn vrees heeft hij er overduidelijk lol in en dat is het belangrijkste.
De komende tijd zal ik dus nog wel wekelijks langs de rand van het zwembad te vinden zijn. Met veel bewondering voor de zwemjuf en vol aanmoediging voor die kleine jongen in zijn groen/blauwe zwembroek. Die vastbesloten is zijn hoofd boven water te houden. Net zolang tot ook hij de sprong in het diepe durft te wagen.
Ach, wat knap van hem!!
Hier begint het ook al op veel jongere leeftijd. Het wordt nu al via school aangeboden aan Olivers klasje van driejarigen! Maar het is optioneel, vooralsnog hebben we nog even gewacht. Misschien later dit schooljaar of anders het volgende schooljaar ?
Toch gek om te lezen dat het er in andere landen zo anders aan toe gaat. Het zal wel even lastig zijn om het koude water in te gaan. Goed om te lezen dat de kinderen aangemoedigd worden.
Hoi Joris, ja grappig hé! Toevallig is deze week het nieuwe schooljaar begonnen en heeft Julian morgen zijn eerste zwemles weer. Het water zal inderdaad wel koud zijn… Hij is nog steeds geen held in het water maar dat zal vast en zeker goed komen!