Stel je voor, een uitgestrekt landschap van glooiende heuvels en grasvlaktes, her en der begroeid laag struikgewas en acacia bomen. Op de achtergrond de Mount Meru die half in de wolken schuil gaat. Grote getale koeien en geiten grazen vredig, in het oog gehouden door een jonge Maasai herder. Vanaf de jaren ’70 was dit een genationaliseerd landgoed waar de lokale stammen zich vrij konden bewegen. Het was echter ook een gebied waar overbegrazing, ontbossing en stroperijen steeds duidelijkere sporen nalieten. De enige dieren die hier rondliepen was het vee van de Maasai; olifanten en ander wild waren verdreven.
Tot 1995. Toen er een blanke man langskwam die besloot de taak op zich te nemen dit natuurgebied volledig te herstellen, met als doel dat op lange termijn de wilde dieren weer terug zouden komen. Een ambitieus en gewaagd experiment volgens velen.
Succesverhaal
Nu in 2017 lijken de inspanningen van Peter Jones wel degelijk hun vruchten te hebben afgeworpen. De Maasai waren niet langer welkom met hun vee, zodat de natuur weer z’n gang kon gaan. Gedurende de eerste vijf jaar werden er duizenden strikken van stropers opgeruimd. De vegetatie kreeg kans om te groeien, het gras werd weer lang en er was volop water te vinden. En niet alleen dat, ook het wild kwam weer terug. Meer dan 70 soorten zoogdieren en 300 vogelsoorten zijn op en rondom Ndarakwai te vinden, inclusief olifanten, zebra’s, giraffen en elanden.
Tijd om dit indrukwekkende succesverhaal zelf eens te bezoeken!
Ndarakwai Lodge
Samen met vrienden gaan we er een weekendje op uit. De mannen op de motor en de vrouwen plus kinderen in de auto. Ndarakwai Lodge is niet meer dan twee uur rijden. De brede weg, die perfect bijgehouden is, voert door een ruig gebied. Af en toe steekt er een kudde geiten en koeien over. De meesten zien er sterk vermagerd uit; de extreme droogte van de afgelopen maanden heeft ook deze boeren diep geraakt.
Eenmaal bij Ndarakwai wacht ons een warm welkom en niet veel later een uitgebreide lunch. Hoewel de omgeving van de lodge behoorlijk bebost is, laat het eerste wild zich al snel zien. Bavianen springen in bomen en struiken, bushbucks komen nieuwsgierig de parkeerplaats opgelopen en wrattenzwijnen grazen op een korte afstand van het restaurant.
Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet
Volop wild
In de namiddag gaan we het beschermde gebied van bijna 44 vierkante kilometer per safariauto verkennen. Op de uitgestrekte vlaktes zien we inderdaad families olifanten, giraffen, gnoes met baby’s en grote kuddes elanden. En hier en daar toch een verdwaalde Maasai jongen met zijn vee. De rit eindigt bij een hoge uitkijktoren waar we niet alleen getrakteerd worden op een prachtig uitzicht maar ook een (verkoelend) drankje – en popcorn voor de kinderen.
We zijn terug als de schemering valt en het diner staat al klaar. Ditmaal zijn we niet de enige gasten maar ook George schuift aan. Met een heerlijk banaantje is zijn maag al snel weer gevuld en verdwijnt hij in de bomen om zich bij zijn vrienden te voegen. Wij warmen ons ondertussen nog op bij de open haard voordat ook wij onze tenten opzoeken.
Bushbaby George
De volgende ochtend nemen we afscheid maar niet voordat we de nabij gelegen heuvel hebben beklommen. Zelfs Julian klimt in een rap tempo naar boven. Beneden zien we omringende dorpjes, de uitgestrekte grasvlaktes en de uitlopers van de Kilimanjaro.
Het land van de Maasai
Overigens is Ndarakwai niet alleen een succesverhaal. Drie jaar geleden viel een woedende menigte van Maasai herders de ranch binnen en stak een groot deel van de lodge in brand. Reden was het feit dat Ndarakwai verboden terrein was voor hun dieren en ze met harde hand werden geweerd. Er vielen geen gewonden maar zowel de lodge als de diverse projecten voor de omwonende gemeenschappen waren voor lange tijd buiten spel gezet. Hoewel de accommodatie weer opgebouwd en volledig operationeel is, ligt het onderwerp duidelijk nog gevoelig.
We checken uit en rijden terug naar de bewoonde wereld. Wederom de mannen op hun motor en wij er achteraan. We passeren weer de Maasai met hun vee, ditmaal veilig buiten de grens van Ndarakwai Ranch. Een enkele keer zien we zelfs de overblijfselen van een koe in een boom hangen. Een teken dat hier wel degelijk roofdieren actief zijn!
Het is mij duidelijk dat er Ndarakwai een verhaal heeft met meerdere kanten. Net zoals het lastig is voor de koeien, geiten en schapen om in harmonie te leven met het omringende wild, zal er ook tussen de Maasai en de overheid (alias investeerders) nog een langdurig conflict blijven bestaan over de verdeling van hun land. Het land van de Maasai…
Geef een antwoord