3 jaar Tanzania… een terugblik

37 maanden, 161 weken of 1132 dagen. Ofwel, 3 jaar, 1 maand en 1 week dat we in Tanzania wonen. Regelmatig vragen we ons af waar de tijd blijft. En toch kan ik me ons vertrek als de dag van gisteren herinneren…

Ietwat nerveus maar vol goede moed om ons nieuwe avontuur in te stappen, arriveren we eind maart 2014 op Kilimanjaro Airport. Samen met een lading koffers, een vermoeide peuter en een labrador die geen idee heeft waar ze nu weer is beland.

De eerste keren

Tijdens de eerste week in Arusha moeten we zowel letterlijk als figuurlijk een stapje terug doen. Het is niet alleen wennen aan het gebrek van de gebruikelijke gemakken, zoals de onvoorspelbare afwezigheid van (warm) water, elektriciteit en internet,  maar ook de hitte, de stof in de lucht en het ietwat andere eten.

Toch weten we snel onze draai te vinden en kan het dagelijks leven weer z’n gangetje gaan. Daar waar onze laatste weken in Nederland vooral in het teken stonden van “de laatste keer dat…”, kunnen we nu uitkijken naar alle “eerste keren” in dit nog betrekkelijk vreemde land. De eerste keer autorijden in Tanzania. Het eerste regenseizoen, dat zich al binnen een week na onze aankomst aankondigt. En de eerste keer op safari – met Julian!

Al met al wonen we acht maanden lang met veel plezier in ons huurhuis in de wijk Njiro. We genieten van de Mount Meru wiens grillige top hoog boven het stadje uitsteekt. Van ons dagelijkse wandelingetje met kinderwagen en hond, waarbij Julian vrolijk begroet wordt. En van het feit dat supermarkten, restaurants en hotels zo dichtbij liggen. Julian krijgt zijn eerste vriendinnetje, van wie hij overigens al na snel weer afscheid moet nemen. Zelfs onze labrador Bwindi heeft het goed niets te klagen en krijgt in de loop van de tijd eveneens gezelschap.

Opnieuw verhuizen

Maar in december 2014 bevinden we ons wederom midden tussen de verhuisdozen. Niet om de grote oversteek terug naar Nederland te maken, maar om ze 12 km verder weer uit te pakken. We verruilen ons kleine maar comfortabele optrekje voor een groter huis, midden op de farm. We mogen dan wel omringd zijn door tientallen kassen, maar wat een ruimte! Een ruime veranda, een grote tropische tuin en uitzicht op niet alleen de Mount Meru maar nu ook de Kilimanjaro! We kunnen ons – nog steeds niet! – geen betere plek wensen.

En zo vieren we voor het eerst Kerst en oud & nieuw bij temperaturen van boven de 30 graden. Julian gaat naar een nieuwe school en we maken de meest onvergetelijke uitstapjes naar nationale parken en andere prachtige plekken.

De Hollandse dingen

Uiteraard vergeten we Nederland niet helemaal en komen we nog geregeld over voor een gezellig familiebezoek, met een extra lang verblijf tijdens de winter van 2015/2016. Maar voor een goed doel! Want zelfs na de lange winter blijkt dat de jongste telg van ons gezin zich eveneens probleemloos aanpast aan haar Afrikaanse leventje.

Ultieme geluksmomentjes

Eigenlijk zijn er maar weinig dingen die ik mis uit Nederland. Dat merk ik vooral tijdens zo’n familiebezoek. Oké, het is niet altijd even gemakkelijk om continue mensen in huis te hebben, over smalle zandweggetjes te slingeren om het huis van een speelvriendje te kunnen bereiken, of met een vaccinatie verpakt tussen een kilo bevroren vlees de hele stad door te moeten zodat de kinderarts het noodzakelijke prikje kan zetten.

Maar juist daardoor realiseer ik me ook dat het niet normaal is om apen in de tuin te hebben of dagelijks op de besneeuwde bergtop van de Kilimanjaro uit te kijken. Wat dat betreft verwonder ik me zelfs na drie jaar nog altijd over de Maasai die in hun traditionele kleding gehuld over de uitgestrekte vlaktes lopen. En het nachtelijke orkest van krekels, kikkers en bushbaby’s, waarbij je zo heerlijk in slaap kunt vallen. Het zijn juist deze kleine geluksmomentjes die ons leven hier zo bijzonder maken.

Behalve dat we regelmatig met verbazing vaststellen hoe snel de tijd voorbij gaat, verzuchten we ook met grote regelmaat wat inmiddels ons motto is geworden: “Wat hebben we het toch goed!” En is het einde van ons verblijf in Afrika voorlopig nog niet in zicht!