Ruim 11 jaar wonen we inmiddels in Afrika. Waarvan 7 jaar in Oeganda. Dit is waar het allemaal begon. Zonder dat ik daarvoor ook maar één keer zuidelijker dan Egypte was geweest (op de drie dagen voor een vluchtige kennismaking met de farm na) besloten we ons in ‘donker’ Afrika te vestigen.
Hoe jong, naïef en onervaren waren we nog, toen we vol enthousiasme het grote avontuur aangingen. We zouden wel zien waar het schip strandde. Maar dat ons enkeltje terug naar Nederland pas 7 jaar later werd geboekt, had niemand echt verwacht.
Aanvankelijk verlieten we Nederland met het idee om het 3-jarig contract in Oeganda uit te zitten en dan weer terug te keren. We kregen een klein, eenvoudig huisje op de farm toegewezen, een 12 jaar oude Land Cruiser, en onze schaarse bezittingen kwamen in een paar dozen met het vliegtuig mee. Maar ach, wat hadden we verder nog nodig? We kochten onze meubels op de ‘meubelboulevard’ langs de weg en binnen een maand na aankomst liep er een puppy rond die luisterde naar de naam Mawa.
Geheim
Terwijl vriendlief de ins en outs van de farm leerde kennen, ging ik aan de slag bij een safaribedrijf, waar ik uiteindelijk 10 jaar met veel plezier heb gewerkt. Dit is wellicht ook het geheim achter het succes van ons lange verblijf in het buitenland; je maakt sámen de stap en allebei moet je het naar je zin hebben. Een baan vinden waar je je ei in kwijt kunt, is daarbij niet onbelangrijk.
Maar ook het relatief geïsoleerde leven is iets waar je (samen) tegen moet kunnen. We zaten niet alleen duizenden kilometers van vrienden en familie verwijderd, maar om zomaar ergens een drankje te gaan drinken was er ook niet meer bij. Behalve de Nederlandse collega en zijn familie, die tevens onze buren waren, woonden we letterlijk tussen de plaggenhutjes en bananenplantages. Om in Kampala te komen, moesten we eerst aardig wat slechte wegen, nog slechtere chauffeurs en kilometerslange files trotseren, een rit van al snel één tot twee uur.
Oeganda ontdekken
Desondanks genoten we van elke minuut. Er werd hard gewerkt, maar we gingen er ook veel op uit. Van Kidepo Valley in het uiterste noorden tot de grens met Congo in het westen en helemaal naar het zuiden om de berggorilla’s van Oeganda te zien. Familie kwam over en samen verkenden we de nationale parken. Vrienden kwamen over met wie we langs Lake Victoria naar Tanzania en Kenia reden. Oeganda is een prachtig land en een stuk minder ontwikkeld dan het Tanzania van nu. Het échte Afrika voor ons, dat we met vallen en opstaan steeds beter leerden kennen.
Er was genoeg om te ontdekken en dat deden we dan ook volop. Iets waar ik nu met enige weemoed aan terugdenk. Het vrij en onbevangen reizen van toen kan met kinderen niet meer. Al is op safari gaan met jonge kinderen en de wildparken door hun ogen zien natuurlijk ook een prachtige ervaring!
Met Miranda naar Oeganda
Op de website metmirandanaaroeganda.nl hield ik jarenlang een wekelijkse update van onze belevenissen bij. Een blog eigenlijk, al was bloggen destijds nog niet zo’n populair begrip. Inmiddels is deze website uit de lucht, maar blijkbaar toch zo gewild dat de domeinnaam is overgenomen door een andere vakantie website.
To be continued…
Maar aan alle goede dingen komt een eind, zo ook aan ons Oeganda avontuur in 2012. We besloten om het inmiddels geliefde Afrika te verlaten en ons weer in Nederland te vestigen. Geen eenvoudige beslissing maar we stonden er volledig achter. Klaar voor een nieuw avontuur, of juist om ons meer te settlen. Niet wetende dat we binnen twee jaar wederom onze koffers zouden pakken om terug te gaan naar Afrika…
Heb jij ooit overwogen om te emigreren?
Geef een antwoord