Het is meer dan acht jaar geleden, maar ik herinner het me nog bijna als de dag van gisteren. Het dichte oerwoud waar het geen moment stil is. De geur van de vochtige bodem, de druppels op de bladeren die langs je benen strijken. En de nabijheid van de imposante, wilde dieren. Een tocht naar de berggorilla’s in Oost-Afrika is er één om nooit te vergeten!
Gentle Giants
Afgelopen maandag was het World Gorilla Day. Want ja, ook deze dieren worden met uitsterven bedreigd en verdienen daarom tenminste één dag per jaar wat extra aandacht. Naast de laaglandgorilla, die je veelal in de dierentuinen ziet (denk aan Bokito), is de berggorilla slechts in drie landen in Oost-Afrika te vinden: Oeganda, Rwanda en DR Congo.
Inmiddels gaat het de goede kant op met de berggorilla’s. Van slechts 242 gorilla’s in 1981 is het aantal gestegen naar meer dan 1000. En wat is er nou mooier dan een steentje bij te dragen aan hun bescherming en ze hoogstpersoonlijk op te zoeken?! Want als je zeven jaar lang in het land van de berggorilla’s woont, en vrijwel dagelijks toeristen op gorilla tracking stuurt, moet je deze bijzondere tocht zelf ook eens gemaakt hebben.
Tweemaal heb ik het geluk gehad om de ‘Gentle Giants’ van dichtbij te mogen bewonderen. En ik kan je vertellen, het is een flinke klim waar je ook nog eens een flinke smak geld voor betaald. Maar het is het méér dan waard!
Gorilla tracking
Een gorilla tracking begint met een uitgebreide briefing. De instructies zijn duidelijk: houdt minimaal zeven meter afstand en kijk een gorilla nooit recht in de ogen aan. Het blijven ten slotte wilde dieren en dit keer is er geen auto die je beschermt.
En dan begint de zoektocht. We verlaten de bewoonde wereld en ontdekken meteen waarom Bwindi “Impenetrable Forest” heet; we moeten ons letterlijk een weg slaan door het dichtbegroeide gebied. Met een klein groepje volgen we de ranger berg op en berg af. Af en toe blijft hij stilstaan om ons op een plant of sporen te wijzen. Het is een inspannende tocht, en door de regen zijn de paden glibberig geworden. Maar het is deel van het avontuur, de gorilla’s komen nou eenmaal niet naar jou toe.
Tarzan
Na een wandeling van zo’n drie, vier uur worden onze inspanningen eindelijk beloond. We laten onze wandelstokken en rugzakken achter en mogen een uur lang uitrusten en puur genieten. Diep in het oerwoud laten deze vriendelijke reuzen ons toe in hun wereld. Omdat ze gewend zijn geraakt aan menselijk gezelschap gaan ze ongestoord door met hun dagelijkse bezigheden. De één ligt lui op de grond terwijl hij je onderzoekend gade slaat, de ander kauwt kalm op een paar blaadjes. De kleine gorillaatjes spelen met takjes, duikelen over elkaar heen en zwieren aan lianen als een echte Tarzan.
En die zeven meter afstand die je moet houden? Die informatie is blijkbaar niet met de gorilla’s zelf gedeeld. Want terwijl ik keurig een gepaste afstand bewaar, komen de jonge gorilla’s ongegeneerd dichterbij en blijven me op een meter of twee nieuwsgierig aanstaren.
Een filmpje van onze gorilla tracking in Bwindi
Magisch uur
Leek er aan de wandeltocht ernaar toe maar geen einde te komen, de tijd bij de berggorilla’s vliegt veel te snel voorbij. Alsof de dieren zelf weten wanneer het uur voorbij is, staat de imposante Silverback plotseling op en verdwijnt in het dichte struikgewas, zijn familie hem trouw op de voet volgend. Ons allemaal achterlatend met een ervaring die je de rest van je leven bij blijft…
Heb jij ooit de berggorilla’s in het wild mogen bezoeken, of staat het nog hoog op je lijstje?
Geef een antwoord