Afgelopen week herinnerde Julian ons eraan dat er weer een jaar voorbij is. Een jaar waarin hij van vijf naar zesjarige leeftijd is gegroeid. Precies twee jaar dat we reeds met Donald Trump opgescheept zitten. Al doet de huidige president van Tanzania de laatste tijd ook aardig zijn best om het nieuws te halen.
Op een of andere manier vind ik zijn zesde verjaardag meer beladen dan de vorige verjaardagen. Zes gaat al richting de tien. Het is de leeftijd dat hij ‘grote mensen’ tanden gaat krijgen. Dat hij leert lezen en schrijven, waarmee hij al aardig goed op weg is. En dat hij steeds zelfstandiger wordt.
Tweemaal een feestje
Tijdens onze vakantie in augustus was Julian’s verjaardag al flink gevierd in het bijzijn van familie. En nu wordt dat nog eens dunnetjes over gedaan voor zijn klasgenootjes. Samen met vriendje Joshua, die toevallig drie dagen eerder jarig is.
Zoals al eerder beschreven, verlopen verjaardagsfeestjes hier iets anders dan in Nederland. Geen dilemma over hoeveel kindjes er mogen komen of wie wel en wie geen uitnodiging krijgt. Alle (zeven!) klasgenootjes zijn welkom, evenals hun broertjes, zusjes, ouders en zelfs grootouders of vrienden. Al met al zijn dat er nog snel 30 man.
We beginnen met een uitgebreide lunch voor iedereen en houden daarna de kinderen flink bezig. Van een treasure hunt en avontuurlijke obstacle course tot waterballonnengevecht en een duik in het zwembad. En vanuit het zwembad naar de taart met kleurrijke jelly en vanille-ijs.
Kortom, een overvloed van suiker, plezier en cadeaus. Het mag dan een hele organisatie zijn, maar zowel ouders als kinderen (en verdere aanhang) hebben het goed naar hun zin. En ach, je bent tenslotte maar één keer per jaar jarig… Nou ja, twee keer in dit geval! 😉
Geef een antwoord