Vorige maand vierden we een klein jubileum. 30 Maart was het namelijk precies vijf jaar geleden dat we weer voet in Afrika zetten. Als ik de foto’s terugkijk, realiseer ik me pas hoe lang het eigenlijk al geleden is. Wat was Julian nog een klein mannetje! En wat een beslissing om met een peuter van anderhalf, én een jonge labrador, naar Tanzania te emigreren. Een jongetje dat inmiddels zijn driewieler heeft ingeruild voor een crossfiets. En ook de hond rent nog even vrolijk door de tuin.
Wennen
Toegegeven, de eerste weken in Tanzania waren niet even gemakkelijk. Een vreemd huis in een onbekende stad, met slechts een paar koffers mee. We werden alle drie (tegelijk!) ziek want we moesten natuurlijk nog wennen aan het klimaat en eten. Bovendien kwamen we precies in de regentijd waardoor we regelmatig genoodzaakt waren om ons binnen te vermaken.
Op safari
Toch weerhield het ons er niet van om al in de eerste maanden allerlei uitstapjes te ondernemen. We brachten een bezoek aan Arusha National Park en gingen we voor weekenden weg naar Lake Manyara en Tarangire National Park. Het deel van Afrika dat we Julian zo graag wilden laten zien. Tijdens de game drives keek hij zijn ogen uit en viel helemaal stil bij het zien van zijn eerste wilde olifanten. Herhaaldelijk klonk het enthousiast “apies boom” of wees hij met zijn vingertje “daar, daar”.
Thuis
In december dat jaar verhuisden we van het huis in het centrum van Arusha naar de farm, buiten de stad. Meer ruimte, meer groen, een zwembad in de tuin, apen in de bomen en uitzicht op de twee grootste bergen van Tanzania. Een betere plek kunnen we ons hier niet wensen. En zo begonnen we ons steeds meer thuis te voelen in Afrika.
Avontuur
De afgelopen vijf jaar lijkt een eeuwigheid als je het terugziet in foto’s, maar voor mijn gevoel is het eerder een periode van vijf maanden. We hebben prachtige reizen gemaakt in binnen- en buitenland, met en zonder familie, gaan regelmatig terug naar Nederland en ook op het werk en school gaat het van een leien dakje. Zelfs de jongste is steeds vaker in de klas te vinden en spreekt inmiddels bijna net zoveel Engels als Nederlands. En toch is het leven nog steeds één groot avontuur en is elke dag onvoorspelbaar. Dat bleek eerder deze week nog toen we werden opgeschrikt door een heftige regenval van ruim 130 mm in één nacht.
En waar we over vijf jaar zijn? Geen idee. Want zoals de meesten in Afrika nemen we het dag voor dag.
jullie maken mij j aloers (haha) 8 jaar South Africa met tijden in Zambia en veel gezien in Africa nu 79 en geen kans meer te emigreren Woon nu in Suriname een redelijk alternatief veel vissen achter ons huis in de afgraving aapjes in de bomen veel vogels en een kaaiman af en toe komt eten zoeken,onze 3 honden houden de watch!! .Maar jullie hebben het ook heel prettig. Houden zo ! Hoping U keep traveling . Thats what I did my whole life . (now a bid difficult due to bad knees and a hip operation !!!! )Geniet ervan Eddy
Nou, dat klinkt ook niet verkeerd, Eddy. En dank je wel, we blijven zeker reizen en nieuwe plekken ontdekken.
Mooie terugblik en wat gaat de tijd inderdaad snel. Mooie foto’s ook en wat wonen jullie op een geweldige plek.
Dank je Sally! En we genieten er nog steeds volop van.