Het jaarlijkse regenseizoen; een zegen of een ramp

We kunnen er al een paar weken niet meer omheen. Waar we eerst zo smachtend naar uitkeken, lijkt nu in alle hevigheid te zijn losgebarsten.

Elk jaar kun je weer op mijn blog lezen hoe vanaf april de wegen in enorme modderpoelen veranderen. Alleen dit jaar bleef het verdacht stil. Maart werd uiteindelijk nog een bijzonder zonnige en warme maand. En ook april hield zich aanvankelijk rustig. De omgeploegde akkers lagen al weken te wachten. De zaadjes waren al lang gezaaid. Maar de regen bleef uit. Er werd zelfs gesproken over een jaar met extreem weinig neerslag.

Waar eens een weg was, is nu een rivier…

Chaos

Tot 30 april.  Alsof het zich ingehouden had tot de laatste dag van de maand. ’s Nachts leek de hemel open te breken, gepaard met flinke onweersbuien. Het was niet eens zozeer de aanhoudendheid maar meer de kracht. Pas in de ochtend, toen het licht werd, werd de schade zichtbaar. Huizen waren onder water gelopen, bruggen en stukken (asfalt)weg waren weggespoeld. Muren en bomen waren omgevallen. Waar eens een weg liep, was nu een snelstromende rivier. Arusha was een grote chaos; een goede reden – of excuus – om te laat op het werk te komen.

Die nacht was er maar liefst 134 mm regen gevallen (op de farm gemeten). Ter verduidelijking, de KNMI in Nederland omschrijft zware neerslag als er 50 mm in een etmaal gemeten wordt. Bij ons viel bijna het drievoudige in zes uur tijd.

Souvenir van de regen

Desondanks wisten we veilig de kinderen naar school te brengen. In de middag, toen de zon zich langzaam weer liet zien, was ook de rust weergekeerd. Maar daarmee waren de problemen, als gevolg van de regenval, nog niet verdwenen. Bij zo’n buien, wanneer de rivieren buiten hun oevers treden, zie je pas hoeveel afval er in het landschap wordt gedumpt.  Het water zakte langzaam weer terug naar het oude niveau. En liet enorme hoeveelheden plastic en ander vuil achter, als een troosteloos souvenir.  Delen van de akkers waren weggespoeld en daarmee ook de mais die net aan het opkomen was.

Sinds die laatste dag van april is het met regelmaat blijven regenen. Niet meer zo heftig maar wel vaak met lange periode achter elkaar. Het landschap is plotseling weer prachtig groen. De mais, dat wat niet weggespoeld is, zie je bijna met de dag groeien. De modderwegen krijgen amper de kans om op te drogen, maar dat hoort erbij. Na een lange tijd van droogte is de regen namelijk een zegen voor het land. En iets waar het voor de rest van het jaar weer mee moet doen…