We hebben er lang over getwijfeld. Wel of niet gaan. Een dilemma waar verschillende Nederlanders nu misschien ook voor staan. Thuis blijven? Of op vakantie in eigen land? Is het veilig genoeg? Zonder enige informatie over de verspreiding van corona in het land, is de situatie moeilijk in te schatten. Maar de meivakantie van de kinderen is de perfecte gelegenheid om er even uit te gaan, een welkome afwisseling op het alleen maar thuis zitten.
Het wordt uiteindelijk een ‘ja’. En het is de beste beslissing ooit.
Op weg naar de kust
Ondanks dat Tanzania aan zee ligt, is het vanuit Arusha nog altijd zeker acht uur rijden. Een prachtige route overigens langs de Pare en Usambara Mountains, door kleine dorpjes met palmbomen en langs uitgestrekte sisalvelden.
We vertrekken vroeg in de ochtend. Met boterhammen in de auto, een thermoskan koffie, eigen gemaakte picknick lunch en nog wat Action-cadeautjes die ik in de kast gevonden heb, is het een soepele rit. Niets van de beelden onderweg doen vermoeden dat hier corona zou heersen; mondkapjes zijn buiten de grote steden nergens te bekennen en van afstand houden is ook geen sprake.
Kliffen en mangrove
In de loop van de middag arriveren we bij onze accommodatie voor de komende week: Fish Eagle Point. Gelegen tussen Tanga en de grens met Kenia, verscholen in een pittoreske lagune met kliffen en mangrove. Het is eenvoudig maar gemoedelijk. Geen overdadigheid aan luxe maar aandacht voor de natuur en duurzaamheid.
We krijgen een familiekamer, direct aan een kleine baai met een eigen strand. Bij vloed is de zee slechts op een paar stappen verwijderd. Behalve een hoog rieten dak zijn de kamers van alle kanten open, waardoor een verfrissend zeebriesje door de kamer waait. En ’s nachts de bushbaby’s op bezoek komen.
Bij de lodge wordt overigens wel rekening gehouden met corona en is er bewust extra afstand tussen de tafels in het restaurant gecreëerd. Na drie dagen is dat niet meer nodig. We zijn voor de rest van de week de enige gasten. Isolatie ten top!
Van de radar
De afzondering wordt nog eens versterkt door het gebrek aan het internet. Onze telefoons hebben geen bereik met het Tanzaniaans netwerk en we moeten ons tevreden stellen met zo’n half uurtje internet per dag, wanneer speciaal voor ons de Wifi wordt aangezet. Als het werkt. Wat aanvankelijk erg wennen is, zeker voor de kinderen die in de avond niet even een filmpje kunnen kijken, wordt langzaamaan steeds meer een pluspunt. Even onbereikbaar en helemaal weg van de prikkels en zorgen van alledag.
Lion fish
Geheime strandjes en zeesterren
Ondanks de isolatie en het weinige contact met de buitenwereld, vervelen we ons geen moment. ’s Ochtends maken we bij eb een strandwandeling en ontdekken we de geheime strandjes, natuurlijke poeltjes en krabbetjes die op de rotswanden kruipen. We zoeken zeesterren en maken zandkastelen. Niet ver uit de kust ligt een prachtig stuk koraal waar we elke dag gaan snorkelen. Zelfs Lisan, die goed mee kan dankzij haar snorkelmasker, is helemaal verrukt bij de vele vissen die ze ziet en blijft ook onder water roepen en wijzen. Grote stukken van het koraal hebben hun kleur al verloren, maar de verscheidenheid aan vissen is geweldig.
Lunch wordt geserveerd op een houten stijger in zee, uitgebreid en met heerlijke visgerechten. En wanneer het vloed is, verkennen we met een kajak het omringde labyrint van mangrovebossen. Moet je het ene moment nog tegen de golven in peddelen, eenmaal tussen de bossen is het doodstil. Het doet bijna sprookjesachtige aan, met het kalme water, de enorme wortels en reigers die op de uitkijk zitten. Bijzonder is bovendien dat op de bodem nog koraal te zien is.
Tropische vissen
Ook maken we een boottocht naar een verlaten zandbank, omringd door prachtig helder turquoise water. En de eigenaar neemt ons een stukje mee de zee op om te vissen. Diepzeevissen is blijkbaar iets compleet anders dan vissen op Lake Duluti. Maar met behulp van de expert vangt Julian vis na vis. De kleine groupers worden direct weer teruggegooid, evenals de andere soorten visjes. Wanneer Bas echter een volwasse grouper van een paar kilo aan de haak slaat, mag die met ons mee. We hebben ons eigen avondmaaltijd gevangen.
Terug in de bewoonde wereld
Na zes dagen van rust op een plek waar even geen corona bestaat, keren we weer terug naar de bewoonde wereld. Niet lang daarna kondigt Tanzania aan dat het coronavirus is ‘overwonnen’, met dank aan God. Grenzen en vliegvelden gaan direct open, de verplichte 14-daagse quarantaine is eraf en toeristen zijn weer van harte welkom. Toch verwacht ik dat het bij Fish Eagle Point de komende tijd nog erg rustig zal blijven…
Geef een antwoord