Het is even stil geweest op deze blog. Niet zonder reden, want een groot deel van juli en augustus hebben we in Nederland doorgebracht. Daar waar vele toeristen juist náár Afrika reizen, gaan wij de andere kant op. Weg van de Grote Migratie en de Europese zomer tegemoet.
Categorie: Bijzondere uitstapjes (Pagina 2 van 6)
Elk jaar in juni is het zover. De Karibu/KiliFair, oftewel de Tanzaniaanse ‘vakantiebeurs’, vindt weer plaats in Arusha. Honderden stands van de meest luxe hotels en lodges, en safaribedrijven die aantrekkelijke reizen aanbieden. Compleet ingerichte safaritenten en splinternieuwe 4×4 Land Cruisers. En dit jaar zelfs een luchtballon in de vorm van een hart.
Netwerken
Gedurende drie dagen stroomt het vol met bezoekers die in het toerisme werkzaam zijn en hun gezicht even willen laten zien. Of juist families die op zoek zijn naar een vakantiebestemming of gewoon een dagje erop uit willen. Dit jaar zijn ook Kenia en Oeganda goed vertegenwoordigd wat de Oost-Afrikaanse community weer wat dichter bij elkaar brengt. Tussen de safari’s en lodges bevinden zich ook kraampjes met prachtige handwerken en traditionele souvenirs. En achterin vermengen de kruidige geuren zich met de rook van de barbecues rondom de eetstalletjes.
Where business meets wildlife
Ik vind het heerlijk om elk jaar weer de tenten af te struinen. Op zoek naar nieuwe plekken en accommodaties. Om een praatje te maken met bestaande partners en nieuwe contacten te leggen. De eerste dag is dan ook al snel volgepland met afspraken.
En in het weekend doe ik het nog eens dunnetjes over, maar dan in gezelschap van familie. Veel tijd voor zakelijke gesprekken wordt me niet meer gegund, met de kinderen die dwingend aan mijn hand beginnen te trekken als ik langer dan vijf minuten ergens stil sta. Voor hen geldt alleen het felgekleurde springkussen en de man die ballonnen omtovert tot zwaarden.
Maar laat de speelhoek nou net grenzen aan het eet- en zitgedeelte, waar je tevens verschillende wijnen kunt proeven of een warme koffie kunt halen op deze toch behoorlijk frisse dag. Een prima plek om de social talk voort te zetten en gezellig bij te kletsen met bekenden. Kinderen blij en wij blij. Tot aan het eind van de middag de rollen omgedraaid zijn. En wij hen bijna smekend aan de hand mee moeten nemen richting de uitgang…
Bij een bezoek aan Zanzibar denk je al snel aan de hagelwitte stranden, wuivende palmbomen en een helderblauwe zee. Dat vind je inderdaad ook terug op het grootste deel van het eiland. Toch is het jammer wanneer je in je haast naar dit tropische paradijs de hoofdstad van het eiland overslaat. Stone Town is met haar 600.000 inwoners een fascinerende stad en een mix van culturen en religies. Een kleurrijke mengeling van kronkelende smalle steegjes, drukke bazaars, winkels en moskeeën.
Na al die regen en storm in Nederland ben je ongetwijfeld wel toe aan wat zonnestralen. Maar terwijl de klokken weer bijna een uur vooruit gaan, naderen wij het einde van onze zomerperiode. Het is zonnig, heet en droog. Zelfs in Arusha, op dik 1300 meter hoogte, waardoor het dus nog een paar graadjes erger is op Zanzibar.
Idyllisch
Onlangs vlogen we voor een dag of vier naar het tropische eiland voor de Tanzaniaanse kust. Zo rijd je pas tegen de avond naar het vliegveld, en een uurtje vliegen later (en autorit naar het hotel) sta je met je voeten in het witte zand. Dat is nog eens de moeite waard! We verbleven aan Paje beach aan de oostkust van Zanzibar, een prachtig stukje strand. Bij vloed lag er een smalle strook omzoomd door palm- en naaldbomen. Bij eb kon je kilometers ver lopen, met onderweg idyllische zandbanken en het strand bezaaid met schelpjes. Het turquoise zee was zo helder dat je geen duikbril nodig had om de vissen te zien. En het water voelde bijna aan als een warm bad.
Gekleurde hemel
We maakten lange strandwandelingen en gingen eten bij een lokaal tentje verderop aan het strand. We gingen met een bootje op zee waarbij zelfs beide kinderen enthousiast mee gingen snorkelen. Met of zonder duikbril. En wanneer de zon langzaam zakte en de wind opstak, kwamen de kitesurfers tevoorschijn die de lucht vulden met hun kleurige vliegers.
Wellicht dat wat zonnige foto’s van deze kant van de wereld je alvast in de zomerstemming brengen. En ondertussen wachten wij met smacht op de eerste buien die de regenperiode in Tanzania aankondigen.
Afgelopen maandag stond er een groepje zenuwachtige Nederlanders bij een lodge hier vlakbij. Het was de tweede groep van de War Child Kili-Challenge 2019. Klaar voor misschien wel het grootste avontuur van hun leven; de beklimming van de Mount Kilimanjaro (5.895 m). Waarmee ze tegelijkertijd kinderen in oorlog steunen.
Wanneer je over de stenige weg in de richting van de Kilimanjaro rijdt, zie je de groep in de verte al staan. Roodzwart of blauw wapperende kleden die fel afsteken tegen hun zwart gekleurde huid. Hun dansen en gezang komen je tegemoet. Een bijzonder welkom dat je bij vrijwel geen andere lodge krijgt. Daarna krijgen we een welkomstdrankje geserveerd: “koeienbloed” dat regelmatig door deze stam gedronken wordt. Julian kijkt met afschuw hoe wij een slokje nemen van het donkerrode drankje. Wat overigens een heerlijk zoete hibiscussmaak heeft.
Een uitgestrekte baai omzoomd door wuivende palmbomen. Een wit zandstrand dat eindigt in een helderblauwe zee. Een welkome beloning voor een lange autorit van zeker acht uur.
Wanneer je aan safari en strand denkt, zal al snel Zanzibar in je op komen. Maar Tanzania heeft méér op gebied van stranden te bieden. Naast de iets minder bekende Pemba en Mafia Island, en tal van privé eilandjes in de Indische Oceaan, is er ook nog de langgerekte kust. Verlaten, ongerept en puur.