Toegegeven, ook ik behoorde tot de groep die dacht dat het allemaal wel los zou lopen. Het was toch niet meer dan een griepje? En bovendien zo ver weg. En hadden wij hier in Afrika niet met ernstigere ziektes te kampen, zoals malaria en ebola?
Categorie: Thuis in Arusha (Pagina 2 van 12)
Op kerstavond verschijnt, net zoals bij veel Nederlandse families, ook hier in Tanzania Robert ten Brink op de televisie. Ondanks dat we het door het tijdverschil niet helemaal kunnen kijken, is het elk jaar weer mooi om te zien uit welke landen er geliefden bij elkaar komen. Gelukkig hebben wij geen All You Need nodig om onze familie te kunnen zien. Sinds onze verhuizing is het nog bijna elk jaar gelukt om de feestdagen met hen door te brengen. Ook dit jaar.
December is altijd weer een verwarrende maand. Maar dit jaar nog meer dan ooit. Lees verder
Al van kleins af aan kwam ik regelmatig op de boerderij. Met papa de veearts mee ‘de boer op’. Of ik ging logeren bij oom en tante die een grote koeienstal hadden. Ik hielp mee de koeien melken, toen nog op de ‘ouderwetse’ manier, en liep keer op keer over het gangpad om hun natte neuzen nieuwsgierig aan mijn hand te laten snuffelen.
Dat maakt het extra leuk wanneer Lisan en haar klas voor een schooluitje een Tanzaniaanse boerderij gaan bezoeken, en ik maak graag een ochtend vrij om met hen mee te gaan. De farm ligt op zo’n 20 minuten rijden van school. Door de regen van de afgelopen nacht gebeurt dan ook het onvermijdelijke; de schoolbus komt vast te zitten in de modder. Het laatste stukje leggen we te voet af, waar de kleintjes gelukkig het avontuur wel van in zien. Al komen er naast de laarzen ook bijna net zo snel de reservekleren uit te tas tevoorschijn…
Met de ingang van het nieuwe schooljaar zijn we weer langzaam in een vast ritme gerold. Opstaan, naar school (brengen), werken, weer van school (ophalen), spelen, eten en naar bed. Ook de kinderen zijn verrassend snel gewend. Afgezien van een eenmalige Monday blues, waarbij ik met twee kinderen op school stond die toch écht liever thuis wilden spelen, gaan ze met veel plezier. Vriendjes komen spelen en we hebben de eerste movie night onder de Afrikaanse sterrenhemel er al op zitten.
Het einde van het schooljaar is in zicht. Elk jaar gaat deze periode gepaard met leuke momenten maar ook frustraties. De kinderen die duidelijk vermoeid en aan vakantie toe zijn. De kalender volgepland met de laatste schooluitjes, optredens en bijeenkomsten. Het uitkijken naar de langverwachte zomervakantie in ons tweede thuisland. Maar ook naar het even niet meer ’s ochtends haasten om op tijd op school te komen, of het aandringen op huiswerk maken in de avond.
Tanzania is in de ban van plastic. De overheid heeft namelijk besloten om per 1 juni plastic tassen en zakken te verbieden, ongeacht de grootte, dikte of vorm ervan.
We kunnen er al een paar weken niet meer omheen. Waar we eerst zo smachtend naar uitkeken, lijkt nu in alle hevigheid te zijn losgebarsten.
Over ons
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En ik neem je mee op safari!
