"You can leave Africa, but Africa will never leave you"
De feestdagen lijken nog maar net voorbij te zijn en toch stevenen we al weer op februari af. Ouders en kinderen zijn (opgelucht) in hun dagen met regelmaat en structuur teruggekeerd, Nederland is nog aan het bekomen van de eerste westerstormen van dit jaar, en de sportscholen lopen waarschijnlijk nog overvol met goede voornemens.
Toch wil ik, net zoals vorig jaar, nog even stilstaan bij afgelopen jaar en wat het ons gebracht heeft…
De kerstliedjes in de auto. De versierde kerstboom naast de open haard. De kaarsjes ’s avonds aan of zelfs de kerstmuziek bij het ontbijt. Hoe we ook proberen de kerstsfeer in huis te halen, het blijft lastig.
Tweemaal per jaar is er feest op de farm. Een evenement waar lang van tevoren over gepraat en naar uitgekeken wordt. Waar de medewerkers hun beste kleren voor uit de kast trekken en, met name de vrouwen, zich uitbundig voor opdoffen. Zo ook voor het kerstfeest van dit jaar.
Alles went, wordt er vaak gezegd. En dat geldt zelfs, of juist, hier in Afrika. De meest eigenaardige taferelen vallen ons soms nog amper op en zijn ‘gewoon’ geworden. Tot je door een mzungu, die net in Afrika is gearriveerd, er weer op gewezen wordt. En je de omgeving plots door de ogen van een ander ziet.
Daarom bij deze 10 merkwaardige situaties op of langs de weg in Tanzania, die je niet (snel) in Nederland zou zien:
Sinds enige tijd bestaat er een nieuwe vorm van toerisme dat steeds populairder lijkt te worden: weeshuistoerisme. Je zult dit woord niet in de Dikke van Dale vinden. Maar het bestaat wel degelijk.
Ja, je leest het goed. Misschien komen er zo nu en dan wel aardige verhalen over Tanzania op deze blog voorbij. Maar wie ben ik? Is Tanzania nou wel zo’n aantrekkelijk land om te wonen? Of om als safariganger te bezoeken? Lees verder en oordeel zelf!
Hij was een man van weinig woorden. Op het eerste gezicht wat terughoudend en moeilijk te doorgronden. Maar wanneer je de moeite nam om hem te leren kennen, liet hij je toe in zijn bijzondere wereld. Volgens een vriendin van mij, die zijn wereld was binnengestapt, was hij een vrolijke en intelligente man, en had hij een buitengewoon gevoel voor humor. Maar bovenal was hij een gepassioneerde conservationist. Iemand die zich volledig wijdde aan de bescherming van wilde dieren in Afrika. Niets kon hem weerhouden in zijn strijd tegen stroperij en corruptie. Tot die ene woensdagavond…
Met alle voortdurende discussies en zelfs het stuklopen van kabinetsformaties zou je bijna gaan denken dat de vluchtelingencrisis enkel Europa treft. Maar niets is minder waar. Hoewel de beelden en verhalen van vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan en Irak zonder meer schrijnend zijn, bevinden zich hier in Afrika eveneens honderdduizenden mensen in een al even uitzichtloze situatie. Niet direct in Tanzania maar wel in buurland Oeganda. Een land waar we nog steeds een zwak voor hebben.
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En ik neem je mee op safari!
© 2024 Terug naar Afrika
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
