Wanneer je in een land als Tanzania woont, heb je de luxe om er op een heel andere manier rond te reizen dan de gemiddelde toerist. Daar waar de meerderheid vanuit Kilimanjaro Airport linksaf gaat richting de populaire natuurparken, gaan wij ook wel eens rechts. Naar de verlaten vlaktes van West-Kilimanjaro. Waar wij bij een luxueuze lodge uitgebreid genieten van het uitzicht en een middag ontspannen aan het zwembad, haasten de meeste gasten zich na de lunch naar hun volgende activiteit, om pas tegen de avond terug te komen. Of we besluiten eens een keer niet op safari te gaan, maar een mooie wandeling te maken in de omgeving onder begeleiding van een Maasai krijger.
Pagina 14 van 28
Met alle voortdurende discussies en zelfs het stuklopen van kabinetsformaties zou je bijna gaan denken dat de vluchtelingencrisis enkel Europa treft. Maar niets is minder waar. Hoewel de beelden en verhalen van vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan en Irak zonder meer schrijnend zijn, bevinden zich hier in Afrika eveneens honderdduizenden mensen in een al even uitzichtloze situatie. Niet direct in Tanzania maar wel in buurland Oeganda. Een land waar we nog steeds een zwak voor hebben.
We zijn er al vaak aan voorbij gereden. Keer op keer kijkt Julian met een verlangende blik naar de olifant, hoog op het felgekleurde springkussen. Nu ik een weekend met de kinderen alleen ben, beloof ik het hem. Zondag mag hij er naar toe.
Op safari gaan met kinderen is geweldig. Maar om eerlijk te zijn ook best vermoeiend. Met een nog-alles-ontdekkende peuter en eigenwijze kleuter is een vakantie op één plek eigenlijk een stuk gemakkelijker. Want er zijn slechts drie ingrediënten voor nodig om er een geslaagde tijd van te maken, voor zowel de kinderen als ouders: zon, water en zand. En die vonden we onlangs op Zanzibar.
Het is tegen een uur of vier in de middag als ik achter mijn laptop zit en plotseling de tafel begint te trillen. Ik kijk om me heen maar er is niets te zien dat het zou kunnen veroorzaken. Geen hond die tegen de tafelpoten duwt of een grote vrachtwagen die de tuin in rijdt. Behalve een schuddend tafelblad en een lichte trilling onder mijn voeten is er niets. Na 30 seconde houdt het weer net zo plotseling op als het begonnen is.
“Zeg, hoe doe jij dat nou met kinderen in Afrika?”, vroeg iemand mij laatst. Tja, hoe doe je zoiets? Nou gewoon, hetzelfde als in Nederland lijkt me. Toch?
“And this is your private butler,” eindigt de gastvrouw haar betoog. Haar uitleg is onderdeel van onze uitvoerige check in bij Escarpment Luxury Lodge, waar we nog enigszins beduusd met een welkomstdrankje op de veranda zitten.
Tijdens het regenseizoen laten ze zich maar weinig zien. Maar normaal gesproken zijn ze niet te missen in hun opvallende, witte pakken langs de weg. Altijd trachtend om een zakcentje bij te verdienen. En ze weten precies wie ze daarvoor moeten aanhouden.
Over ons
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En ik neem je mee op safari!
