Het is al weer een tijdje geleden sinds we op safari zijn geweest. Terwijl Tarangire National Park, voor Tanzaniaanse begrippen, hier ‘om de hoek’ ligt. Maar het is nog langer geleden sinds we bij Maramboi Tented Lodge hebben overnacht. Een lodge gelegen aan de oever van Lake Manyara en net buiten het nationaal park van Tarangire. Maar hoe mooi de kamer of hoe vriendelijk het personeel ook is, we komen hier eigenlijk maar voor één ding: het zwembad!
Pagina 4 van 28
Het einde van het schooljaar is in zicht. Elk jaar gaat deze periode gepaard met leuke momenten maar ook frustraties. De kinderen die duidelijk vermoeid en aan vakantie toe zijn. De kalender volgepland met de laatste schooluitjes, optredens en bijeenkomsten. Het uitkijken naar de langverwachte zomervakantie in ons tweede thuisland. Maar ook naar het even niet meer ’s ochtends haasten om op tijd op school te komen, of het aandringen op huiswerk maken in de avond.
Elk jaar in juni is het zover. De Karibu/KiliFair, oftewel de Tanzaniaanse ‘vakantiebeurs’, vindt weer plaats in Arusha. Honderden stands van de meest luxe hotels en lodges, en safaribedrijven die aantrekkelijke reizen aanbieden. Compleet ingerichte safaritenten en splinternieuwe 4×4 Land Cruisers. En dit jaar zelfs een luchtballon in de vorm van een hart.
Netwerken
Gedurende drie dagen stroomt het vol met bezoekers die in het toerisme werkzaam zijn en hun gezicht even willen laten zien. Of juist families die op zoek zijn naar een vakantiebestemming of gewoon een dagje erop uit willen. Dit jaar zijn ook Kenia en Oeganda goed vertegenwoordigd wat de Oost-Afrikaanse community weer wat dichter bij elkaar brengt. Tussen de safari’s en lodges bevinden zich ook kraampjes met prachtige handwerken en traditionele souvenirs. En achterin vermengen de kruidige geuren zich met de rook van de barbecues rondom de eetstalletjes.
Where business meets wildlife
Ik vind het heerlijk om elk jaar weer de tenten af te struinen. Op zoek naar nieuwe plekken en accommodaties. Om een praatje te maken met bestaande partners en nieuwe contacten te leggen. De eerste dag is dan ook al snel volgepland met afspraken.
En in het weekend doe ik het nog eens dunnetjes over, maar dan in gezelschap van familie. Veel tijd voor zakelijke gesprekken wordt me niet meer gegund, met de kinderen die dwingend aan mijn hand beginnen te trekken als ik langer dan vijf minuten ergens stil sta. Voor hen geldt alleen het felgekleurde springkussen en de man die ballonnen omtovert tot zwaarden.
Maar laat de speelhoek nou net grenzen aan het eet- en zitgedeelte, waar je tevens verschillende wijnen kunt proeven of een warme koffie kunt halen op deze toch behoorlijk frisse dag. Een prima plek om de social talk voort te zetten en gezellig bij te kletsen met bekenden. Kinderen blij en wij blij. Tot aan het eind van de middag de rollen omgedraaid zijn. En wij hen bijna smekend aan de hand mee moeten nemen richting de uitgang…
Tanzania is in de ban van plastic. De overheid heeft namelijk besloten om per 1 juni plastic tassen en zakken te verbieden, ongeacht de grootte, dikte of vorm ervan.
We kunnen er al een paar weken niet meer omheen. Waar we eerst zo smachtend naar uitkeken, lijkt nu in alle hevigheid te zijn losgebarsten.
Een van de moeders bij Julian op school is professioneel jager van beroep. Ze begeleidt toeristen uit de hele wereld die naar Tanzania komen om een antilope, buffel of leeuw neer te schieten. Door jarenlange ervaring weet ze precies hoe ze de dieren moet opsporen, onopgemerkt kan naderen. En met één gericht schot te doden.
Vorige maand vierden we een klein jubileum. 30 Maart was het namelijk precies vijf jaar geleden dat we weer voet in Afrika zetten. Als ik de foto’s terugkijk, realiseer ik me pas hoe lang het eigenlijk al geleden is. Wat was Julian nog een klein mannetje! En wat een beslissing om met een peuter van anderhalf, én een jonge labrador, naar Tanzania te emigreren. Een jongetje dat inmiddels zijn driewieler heeft ingeruild voor een crossfiets. En ook de hond rent nog even vrolijk door de tuin.
Bij een bezoek aan Zanzibar denk je al snel aan de hagelwitte stranden, wuivende palmbomen en een helderblauwe zee. Dat vind je inderdaad ook terug op het grootste deel van het eiland. Toch is het jammer wanneer je in je haast naar dit tropische paradijs de hoofdstad van het eiland overslaat. Stone Town is met haar 600.000 inwoners een fascinerende stad en een mix van culturen en religies. Een kleurrijke mengeling van kronkelende smalle steegjes, drukke bazaars, winkels en moskeeën.
Over ons
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En ik neem je mee op safari!
